“beperkingen zijn zelf opgelegde beperkingen”

“OUND komt voort uit de verwarring in de theorie over leiderschap, die suggereert dat we de vaardigheden die nodig zijn om een leider te zijn wel kunnen leren en oefenen, maar dat er geen suggestie is dat we er ooit werkelijk een zullen worden of dat we in staat zullen zijn om alle noodzakelijke vaardigheden te leren. De zoektocht naar leiderschap is van existentiële aard – het is een zoektocht naar een definitie van deze ongrijpbare staat van “leider zijn” waarvoor het duidelijk niet gemakkelijk is een definitie te vinden. Deze staat is niet iets wat één persoon kan worden of zelfs maar kan behouden zonder hulp van anderen. Zoeken is zinloos. Leren is onmogelijk zonder zin te geven aan dit onvoorspelbare proces. Dit lijkt misschien een vreemde manier om de situatie te zien, maar het is waar. Zonder in staat te zijn contact te maken en het noodzakelijke “parelmoer steentje” naar het water te gooien om de positie van de zwemmer te bepalen, zou de zwemmer nooit weten of hij of zij ging waar hij of zij bedoeld was te gaan. Als dit proces eenmaal is begonnen, wordt het voltooid zonder deze tweede vereiste “parelachtige kiezelsteen” – tenminste niet totdat de leider de test heeft doorstaan en in staat is geweest zijn of haar gewicht en passie in de richting te werpen om het doel te bereiken.

Dit element van zelfvertrouwen is een onderwerp van grote discussie in de professionele sport, de politiek en het bedrijfsleven. Het is de laatste tijd belangrijk geworden omdat mensen op deze gebieden allemaal lijken te lijden onder een gebrek eraan. Vertrouwen hebben in jezelf in het aangezicht van onzekerheid is echter van fundamenteel belang voor het succes van elk individu. Het is onredelijk om geen onderscheid te maken tussen totaal verschillende klassen van mensen die ons confronteren in de persoonlijke dagelijkse gang van zaken die wij “leven” noemen. Vertrouwen is niet iets wat we op een bepaald moment kunnen bevestigen. Het is een betrouwbare karaktereigenschap die men niet door toeval kan verwerven (zoals sommige mensen graag willen geloven) maar veeleer door gedisciplineerde inspanning en inspanning. Met andere woorden, we kunnen zelfvertrouwen niet leren uit een boek over leiderschap, noch kunnen we het zelfvertrouwen van een ander kopen of lezen.

Om dit gevoel van vertrouwen in onszelf te verwerven, moeten wij ons eerst de bron ervan herinneren – een zeer primaire menselijke behoefte, gebaseerd op de zeer fundamentele en fundamentele “psychologische” of “sociale” drang die alle mensen delen. Deze behoefte of dit verlangen, gebaseerd op studies en persoonlijke groei en ontwikkeling getuigenissen alsook op de ambitieuze observaties van duizenden leiders door de eeuwen heen, is het verlangen om een band te krijgen met andere mensen. Iemands vertrouwen in deze band is niet alleen gebaseerd op iemands vermogen om deze band te verwerven, maar ook op zijn of haar sociale statuur en de toegevoegde waarde die deze band voor andere mensen heeft. Hoe meer vertrouwen een persoon in zichzelf heeft, hoe gedetailleerder en gestandaardiseerder zijn of haar inschatting van de emotionele behoeften van anderen. Bijgevolg is de meest zelfverzekerde onder ons de persoon die ernaar streeft een persoonlijke relatie met anderen tot stand te brengen, alsookBoost self confidence in ourSend(in) to ourselves. Het vertrouwen in de basisverbinding die wij met anderen aangaan, is niet alleen gebaseerd op het vertrouwen van een individu in zijn eigen zelf, maar ook op zijn vertrouwen in het welzijn van anderen. De Gift (ons) van het zelf is een onbegrensde bron die ons bewuste en onbewuste gebruiken om ons te voorzien van de Uitstel van Uitstel.

Vertrouwen is de bron van ons verlangen om de goedkeuring van anderen te krijgen en de liefde en het respect van anderen. Dit is de verbeelding van “ik” als een “persoon” die zowel bemind kan worden als bemind door anderen. Het is een gevoel dat ons “ik”, het zelf, integraal en synoniem is met andere mensen. Intrinsiek zijn we geliefd omdat ons “ik” liefde geeft aan anderen, maar we zijn ook geliefd omdat we geliefd zijn. Het fundamentele inzicht dat ons dit mogelijk maakt is te weten dat het “ik” van ieder van ons onderscheiden is van de identiteit van anderen en dat onze individualiteit aan anderen en in hen weerspiegeld wordt in die mate dat het “ik” van ieder van ons gestabiliseerd wordt en rust binnen de verenigde katholieke familie van de mensheid. De erkenning van dit fundamentele organisme van de mensheid – ons zelf – is het grootste geschenk dat wij onszelf kunnen geven en daarmee bijdragen tot de stabiliteit en het welzijn van de hele menselijke familie.

Wij zullen altijd tussen de leden van deze familie leven, met hun gemeenschappelijke spot, jaloezie en haat, onzekerheid en angst. Dus moeten wij ons uiterlijk van elkaar onderscheiden. Om het gevoel van “ik” als zodanig en de emotionele Yale Bedrett hals van onze individuele ontbijten en diners te creëren, moeten wij ons wapenen met Erkenning, die de sleutel is tot de beheersing en de verleiding van vertrouwen.